ÇÖZÜMÜ: Öncelikle 'dolap' sözcüğünün son harfine odaklanalım: 'p' harfinin 'b' olmasını sağlayacak ek -in ekidir. Çünkü ünlü yumuşaması olması için sesli ile başlayan bir ek alması gerekir. (-in ekindeki i harfi gibi dolap + in dolabın (p harfi b harfine dönüştü...)(p-ç-t-k ile biten sözcükler, sesli ile başlayan ek alınca b-c-d-g(ğ)'ye dönüşür.

ÇÖZÜMÜ: 'zulmü' ve 'keyfi' sözcüklerini inceleyelim. Orijinalleri 'zulüm' ve 'keyif'tir. Kırmızı renkle gösterilen harflerin düştüğünü görebiliriz. Son hecesinde dar ünlü (ı, i, u, ü) bulunan iki heceli sözcükler ünlüyle başlayan bir ek aldığında son hecedeki dar ünlü düşer. Bu ses olayına “ünlü düşmesi” denir. Örneğin “omuz” sözcüğüne “-um” eki getirildiğinde sözcük, “omuzum” şeklinde değil, “omzum” şeklinde yazılır.

ÇÖZÜMÜ: bekle+yor= bekliyor (e harfi i harfine dönüştü, ünlü daralması oldu.)

ara+yor= arıyor (a harfi ı harfine dönüştü, ünlü daralması oldu.)

iste+yor= istiyor (e harfi i harfine dönüştü, ünlü daralması oldu.)

Ama yap+yor=yapıyor (Burada ünlü daralması yok)

Türkçede düz-geniş ünlülerle (a,e) biten fiilere “-yor” eki getirildiğinde, fiilin sonundaki düz-geniş ünlüler daralarak “ı, i, u, ü” ünlülerine dönüşür. Bu ses olayına “ünlü daralması” denir

ÇÖZÜMÜ: 1905'te,  kitapta,  durakta (d harfi ile değil t harfi başlamasını sebebi ünsüz benzeşmesidir). Ama Bende sözcüğü d ile başlamış ve değişiklik olmadığı için ünsüz benzeşmesi yoktur. Türkçede sert ünsüzlerden (f, s, t, k, ç, ş, h, p) biriyle biten bir sözcüğe “c, d, g” yumuşak ünsüzleri ile başlayan bir ek geldiğinde ekin başındaki “c” sesi “ç”ye; “d” sesi “t”ye; “g” sesi ise “k”ye dönüşür yani “c, d, g” sesleri sertleşir. Bu ses olayına “ünsüz benzeşmesi” ya da “ünsüz sertleşmesi” denir.

ÇÖZÜMÜ:  af etmek dilimizde kullanılmadığı için affetmek şeklinde kullanılır ve bir f harfi daha eklenir(türer). Yabancı dillerden dilimize giren bazı sözcükler ünlüyle başlayan ek aldığında ya da “etmek, olmak” gibi fiillerle birleştiğinde sözcüğün sonundaki ünsüzden bir tane daha türer. Bu ses olayına “ünsüz türemesi” denir. Örneğin “hat” sözcüğü “ı” ekini alınca “hattı” şeklinde yazılır.
Burada “t” ünsüzü türemiştir. Başka örnek hakkı vb gibi ...

ÇÖZÜMÜ: göçmüyor mu(göçme+yor= ünlü daralması), sırrını (r harfi eklendiği için ünlü türemesi),  Gönlümden (Gönül, ü harfi düştüğü için ünlü düşmesi) ses olayları vardır. Ama ünsüz benzeşmesi yoktur.

ÇÖZÜMÜ: Topraktan (toprak+dan ünsüz benzeşmesi var), Alnını (sözcüğün orijinali alın ve ı harfi düşmüş, ünlü düşmesi var.), toprağa (toprak+a ünsüz yumuşaması var.) Ama ünsüz türemesi yoktur.

ÇÖZÜMÜ: I.(akıl= aklımdan 'ı' harfi düştüğü için ünlü düşmesi olacaktı(Yanlış)

II. (affetmek: f harfi eklenmiş ünlü türemesi olacaktı (Yanlış)

III. (ekmek: ekmeği  ünsüz yumuşaması olmuş (Doğru)

IV. (kazanınca sözcüğünde hiç bir ses olayı yoktur.) (Yanlış)

ÇÖZÜMÜ: Şehir: şehri ( h ve r harfleri arasındaki ünlü harf düşmüştür. Ünlü düşmesi olayı gerçekleşmiştir.

ÇÖZÜMÜ:(f, s, t, k, ç, ş, h, p) ile biten sözcükler (c, d,  g) ile başlayan ek almazlar

Yavaşça (ca değil, ünsüz benzeşmesi olmuş.)

Sevdikçe (ce değil, ünsüz benzeşmesi olmuş.)

Dürüsrçe (ce değil, ünsüz benzeşmesi olmuş.)

Aptalca ( ünsüz benzeşmesi olmaz)